Wees niet bang, ik ga echt niet elke week een nieuw verhaal posten! Ik begrijp dat jullie daar niet op zitten te wachten, maar ik wil toch graag de laatste Rusland avonturen nog even delen. Daarnaast heb ik dan ook een mooi naslagwerk voor mezelf ;). Morgen reizen we verder naar Mongolië en dan zal het wel weer even duren voor ik iets online kan zetten.

De titel van het stuk doet wellicht al een klein beetje vermoeden waar ik heen wil. We hebben namelijk de Russische steden achter ons gelaten en zijn de natuur in getrokken. Vanuit Krasnoyarsk bezochten we het Stolby Nature Reserve. Onderweg er naar toe zien we de gele herfstbomen steeds witter worden en transformeert de omgeving in een waar Winter Wonderland. Ik ga er spontaan kerstliedjes van zingen! Het reserve zelf bestaat uit mega vulkanische stenen die her en der door een bos liggen verspreid. We beklimmen er eentje en voelen ons ware avonturiers. Een echte beklimming lijkt ons te gevaarlijk, dus we kijken van een afstandje hoe de locals het aanpakken. Dan worden we uitgenodigd om ook mee te gaan klimmen.. Het uitzicht moet fenomenaal zijn, dus we besluiten een poging te wagen. Het is een hele bevalling en zonder de hulp van Misha en Vladimir hadden we de top never bereikt.. Maar wat was het bijzonder! Het mooiste is nog dat Bel en ik op onze dure degelijke wandelschoenen regelmatig wegglijden en zij op hun Scapino'tjes muurvast staan. Na deze heftige tocht stonden de tranen me in de ogen toen ik weer veilig beneden was! (voor de rest doen we alleen maar heel veilige dingen hoor haha)

Daarna stond een bezoek aan het Baikalmeer op het programma. Dit is het diepste meer van de wereld en het bevat maarliefst 1/5 van 's werelds niet bevroren zoete water. Een trip naar Olkhon Island (een eiland in het Baikalmeer) leek ons in eerste instantie niet echt gegund. We hadden veel tegenslagen met het regelen van vervoer en een accommodatie. Uiteindelijk is het gelukt en we zijn blij toe. De zes uur in een hobbelbus heen en terug was absoluut de moeite waard. We hebben er vooral veel gewandeld en genoten van de ruige rotskust. Ik krijg zo langzamerhand afgetrainde billen, haha :-) Ook heb ik op Olkhon Island vast kunnen oefenen met de ontberingen die nog gaan komen: lauwe douches als je al bevroren bent, plassen en poepen boven een gat in de vrieskou en natuurlijk het lokale eten... Als vissetariër (definitie: iemand die geen vis eet) was ik zonder Bel waarschijnlijk al lang overleden aan een van de vele graatjes. Gelukkig vullen we elkaar goed aan in de dingen die we niet lusten!

Dit was het laatste verhaal vanuit Rusland. Het reizen door Rusland is mij (en Bel trouwens ook) goed bevallen. De gebrekkige communicatiemogelijkheden bemoeilijken de situaties soms wel, maar het maakt het ook wel weer tot een avontuur! Veel mensen kijken nors, maar daar moet je even doorheen prikken want het zijn vaak echte schatten! Of ik snel weer naar Rusland zal gaan? Dat weet ik niet. Ik heb in een maand tijd een goede indruk gekregen van het land en tsja, er is ook nog zo veel anders moois te zien. Maar het was zeker een hele beleving (jaaaa daar istie weer: de beleving!), ik ben een ervaring rijker en ik kan het absoluut aanbevelen!

Daswieedanjaaa!!

Liefs Has