China: so far, so GREAT!

Niii Hao allemaal,

Van te voren wist ik niet zo goed wat ik van China kon verwachten. Dit land stond nooit heel hoog op m'n wensenlijstje, maar toen het eenmaal zo op de route kwam, kreeg ik er toch veel zin in. Voor mijn werk bij PANGEA heb ik vaak offertes voor China kunnen maken, waardoor al veel leuke ideeën ontstonden. Eenmaal aan het reizen hoorde ik regelmatig van andere backpackers: 'China is vol', 'China is vies', 'China is druk'. Hmmm dat werpt dan weer een ander licht op de zaak. Hoog tijd dus om het eens met eigen ogen gaan te bekijken..

En ik moet zeggen..so far, so great!! De mensen zijn lief en super behulpzaam.. En jaaa, ze zijn overal, maargoed wat wil je? Dit is China! Voor het gemak wordt er altijd gezegd dat er 1 miljard Chinezen zijn. In werkelijkheid zijn dit er 1,4 miljard. Zo'n 40.000.000 Chinezen worden dus voor het gemak maar even vergeten!! Tijdens onze uitstapjes zijn we vaak zelf de toeristische attractie. De Chinezen maken ongegeneerd foto's van ons vanuit alle hoeken. Regelmatig word je bij de arm gegrepen en voor een camera getrokken. Als je net uit een nachttrein komt, 24 uur je tanden niet hebt gepoetst en net uit je broek bent gescheurd (echt gebeurd!) is het niet altijd even leuk, maar meestal levert het wel leuke momenten op. Het enige waar ik niet zo goed aan kan wennen is het ongeneerde geroggel en gespuug op straat... Bleghh!

In Beijing hebben we de eerste dagen te kampen gehad met dikke smog (dat zie je ook wel op de foto's). De dag dat we naar de muur gingen was het ineens strakblauw... Halleeelujaa, Er is in Beijing binnenkort (misschien wel nu al) een belangrijke top (met Obama enzo) dus het zou me niets verbazen als die Chinezen weer met het weer aan het spelen zijn gegaan, net als met de Olympische Spelen ;-) Om ons kwartet van dode communistische leiders verder aan te vullen hebben we, (na Lenin in Moskou), ook maar even Mao Zedong afgetikt. Op dit moment zijn we in Xi'an, bekend van het terracottaleger. Ondanks grote drukte was dat erg indrukwekkend. Ook hebben we in Xi'an als echte Nederlanders over de historische stadsmuur gefietst.

Het eten is elke dag weer een avontuur. Vaak proberen we wel wat in een Chinees TLbuis-restaurant met een plaatjesmenu. Meestal pakt dit goed uit, maar soms wat minder. Waar we in Rusland en Mongolië geen fastfoodketen van binnen gezien hebben, zijn we hier al drie keer bij de MacDo geweest. Achja moet kunnen!

Naast Facebook en Google zijn we erachter gekomen dat je in China ook geen Lonely Planet kunt krijgen van: China. Daar staat namelijk in geschreven dat Taiwan een eigen land is en daar is China het niet mee eens. Dan zit er natuurlijk maar één ding op.. Verbieden die hap! Gekke Chinezen!

We zijn verder ook nog in Datong, Pingyao en op mount Huashan geweest, maar daar kan ik nu niet over in detail treden zonder er een heel boek van te maken. Kijk maar naar de foto's.

Wordt vervolgd....:-)

Cheers,

Hannah

Machtig Mongolië

Saiiinn Banuuu lieve lezers,

Mongolië. Tsja, waar moet ik in hemelsnaam beginnen..? Het land van de oneindige landschappen, waar de lucht altijd blauw is en de deuren van de gers altijd open staan. Het land waar ik live de castratie van een paard zag en waar we een lieve geit kochten om deze vervolgens te slachten en op te eten. Het land waar ik melk dronk van paarden, yaks, geiten, schapen en kamelen. Het land waar het contrast tussen stad en platteland bijna niet groter kan. Slechts een korte introductie op drie weken Mongolië. Maar ik zal bij het begin beginnen.

Na de spannende Russische grensovergang met woestkijkende Svetlana’s en strenge Vladimir‘s kwamen we met de trein aan in de Mongoolse hoofdstad Ulaan Bataar (UB). Deze stinkstad sprak ons niet echt aan, dus de volgende morgen zaten we direct al op een 15-daagse tour naar de Gobi woestijn en Centraal Mongolië. Wij werden de eerste tien dagen vergezeld door de Spaanse Miguel en de Singaporese Gina en Daniël. Een gezellige groep!
De Gobiwoestijn bezorgde me regelmatig déjà-vu momenten aan mijn reis door Namibië. Het beklimmen van zandduinen, kamperen in de middle of nowhere en 's avonds genieten van de prachtige sterrenhemel. In het centrale deel van Mongolië werd ik verrast door open grasweides met oranje herfstbomen, bevroren meren en in de verte besneeuwde bergtoppen. Ik kan geen land bedenken waar ik eerder zoiets gezien heb. Ik kan proberen alles te beschrijven, maar een foto zegt meer dan 1000 woorden. Kijk daarom maar eens bij de foto’s voor een impressie. Dankzij de giften van de PANGEA-collega’s en moeders kan ik er extra veel online zetten! Daarnaast is het feit dat ik op een paard heb gezeten ook nog wel even een vermelding waard. Zijn jullie trots, Renske en Helen?

Was het koud onderweg? Overdag was het goed te doen en scheen de zon bijna non-stop. De wind kon wel erg koud zijn, maar daar is tegen te kleden. Mijn roze jas die jullie op de foto’s van Rusland veel zagen heeft plaats moeten maken voor een iets dikkere. Op de zwarte markt van UB kocht ik een originele Galvin Klein voor nog geen 15 euro haha. De muts die op veel foto’s terugkomt heb ik niet alleen op vanwege de kou, maar ook omdat we in 15 dagen welgeteld twee keer hebben kunnen douchen. Om mijn vette lokken een beetje te verhullen droeg ik na een dag of vier niet wassen alleen nog maar een muts.

We sliepen tijdens de tour bijna altijd in een ger (Mongoolse tent). Soms echt bij een familie zelf op de grond en soms in een privé ger die aan toeristen wordt verhuurd. Daarnaast hebben we ook twee nachtjes gekampeerd. Dat geeft een behoorlijk machtig gevoel zo helemaal in de middle of nowhere. Éen keer toen we bij een nomadische familie verbleven kwam de man des huizes... uhh des gers, om 23.00 uur stomdronken thuis. Nadat de vrouw hem met stukken houtblokken had weggejaagd kwam hij vervolgens om 05.00 uur weer terug om de hele tent op z'n kop zetten. Best wel een heftige nacht.. Het deed me ook wel realiseren dat het leven op het platteland een hard bestaan kan zijn. Die vrouw zat opgescheept met een alcoholist, haar kinderen woonden in UB, de dichtstbijzijnste buren wonen 10 km verderop en zij moet in haar eentje de beesten verzorgen en zien te overleven in de strenge Mongoolse winters..

Dan ben ik jullie tot slot nog wat uitleg verschuldigd over de eerdergenoemde castratie. Op een zonnige morgen vertelde onze gids dat de familie waarbij we verbleven een paard ging castreren. Of we dat wilde zien? De mannen van de omringende gers kwamen ook en met vier man sterk werden de poten van het beest bij elkaar gebonden en werd hij tot een liggen gebracht. Nadat de operatie was voltooid kreeg de 5-jarige zoon de afge'chopte' ballen in z'n handen geduwd. Alle volwassenen hadden immers hun vol aan Het paard. Operatie klaar, beest staat op, ballen de oven in en 5 minuten later kon er gesmikkeld worden van verse paardenbal. Annabel en ik hebben vriendelijk bedankt!

Nadat we terugkwamen van onze tour hadden we nog zes dagen in Mongolië. In eerste instantie wilde we nog naar een National Park hier in de buurt, maar we waren zo gebroken van onze tour dat we besloten maar eens rustig aan te doen. Bovendien moesten we eerst een hele dag douchen en internetten! Onze dagen in de stinkstad UB hebben we nu dan maar gevuld met sightseeen van de enkele highlights, chillen in het hostel en voorbereiden op China. Voor China moest nog een globale route uitgestippeld worden en kijken hoe we de Google en Facebook censuur gaan omzeilen.

Het is een langer verhaal geworden dan gepland. Ga maar gauw door naar de foto's!

Veel Liefs,
Hannah

Hop, de natuur in!

Wees niet bang, ik ga echt niet elke week een nieuw verhaal posten! Ik begrijp dat jullie daar niet op zitten te wachten, maar ik wil toch graag de laatste Rusland avonturen nog even delen. Daarnaast heb ik dan ook een mooi naslagwerk voor mezelf ;). Morgen reizen we verder naar Mongolië en dan zal het wel weer even duren voor ik iets online kan zetten.

De titel van het stuk doet wellicht al een klein beetje vermoeden waar ik heen wil. We hebben namelijk de Russische steden achter ons gelaten en zijn de natuur in getrokken. Vanuit Krasnoyarsk bezochten we het Stolby Nature Reserve. Onderweg er naar toe zien we de gele herfstbomen steeds witter worden en transformeert de omgeving in een waar Winter Wonderland. Ik ga er spontaan kerstliedjes van zingen! Het reserve zelf bestaat uit mega vulkanische stenen die her en der door een bos liggen verspreid. We beklimmen er eentje en voelen ons ware avonturiers. Een echte beklimming lijkt ons te gevaarlijk, dus we kijken van een afstandje hoe de locals het aanpakken. Dan worden we uitgenodigd om ook mee te gaan klimmen.. Het uitzicht moet fenomenaal zijn, dus we besluiten een poging te wagen. Het is een hele bevalling en zonder de hulp van Misha en Vladimir hadden we de top never bereikt.. Maar wat was het bijzonder! Het mooiste is nog dat Bel en ik op onze dure degelijke wandelschoenen regelmatig wegglijden en zij op hun Scapino'tjes muurvast staan. Na deze heftige tocht stonden de tranen me in de ogen toen ik weer veilig beneden was! (voor de rest doen we alleen maar heel veilige dingen hoor haha)

Daarna stond een bezoek aan het Baikalmeer op het programma. Dit is het diepste meer van de wereld en het bevat maarliefst 1/5 van 's werelds niet bevroren zoete water. Een trip naar Olkhon Island (een eiland in het Baikalmeer) leek ons in eerste instantie niet echt gegund. We hadden veel tegenslagen met het regelen van vervoer en een accommodatie. Uiteindelijk is het gelukt en we zijn blij toe. De zes uur in een hobbelbus heen en terug was absoluut de moeite waard. We hebben er vooral veel gewandeld en genoten van de ruige rotskust. Ik krijg zo langzamerhand afgetrainde billen, haha :-) Ook heb ik op Olkhon Island vast kunnen oefenen met de ontberingen die nog gaan komen: lauwe douches als je al bevroren bent, plassen en poepen boven een gat in de vrieskou en natuurlijk het lokale eten... Als vissetariër (definitie: iemand die geen vis eet) was ik zonder Bel waarschijnlijk al lang overleden aan een van de vele graatjes. Gelukkig vullen we elkaar goed aan in de dingen die we niet lusten!

Dit was het laatste verhaal vanuit Rusland. Het reizen door Rusland is mij (en Bel trouwens ook) goed bevallen. De gebrekkige communicatiemogelijkheden bemoeilijken de situaties soms wel, maar het maakt het ook wel weer tot een avontuur! Veel mensen kijken nors, maar daar moet je even doorheen prikken want het zijn vaak echte schatten! Of ik snel weer naar Rusland zal gaan? Dat weet ik niet. Ik heb in een maand tijd een goede indruk gekregen van het land en tsja, er is ook nog zo veel anders moois te zien. Maar het was zeker een hele beleving (jaaaa daar istie weer: de beleving!), ik ben een ervaring rijker en ik kan het absoluut aanbevelen!

Daswieedanjaaa!!

Liefs Has

We zijn in Azië!

Lieve allemaal,

We zijn in Azië aangekomen! Hiieeehaaa, dat hebben we maar vast bereikt :-) Het typische Aziëgevoel is er nog niet, want het is koud en de mensen ogen nog niet erg Aziatisch (in mijn beleving dan).. Maar desalniettemin hebben wij het nog reuze naar onze zin!

Na het bekende St. Petersburg en Moskou hebben we alweer een hoop beleefd en vooral veel kilometers afgelegd. Zoals jullie weten leggen we alles per (nacht)trein af. Doordat we veel tussenstops hebben ingepland zitten we er nooit langer dan 24 uur in. Bikkels als dat we zijn, hebben we bijna allemaal 3e klas kaartjes geregeld. Op de NHTV ben ik drie jaar lang doodgegooid met de term: 'beleving'. Nou, in een 3e klas nachttrein door Rusland.. DAT is een beleving! Het moment dat de trein de eerste keer het perron binnen kwam rijden kreeg ik al kriebels... Pffff wat zitten er al veel mensen in! De deuren gaan open en eerst stappen de mensen uit die even een luchtje willen scheppen. De ene joggingsbroek na de andere panterlegging (met afgezakte pantykousjes) komt de trein uitgerold. Als we instappen begrijp ik waarom. Terwijl het op het perron ongeveer 10 graden is, is het in de trein ruim 25 graden. Een walm van zweetvoeten, snottebellen en andere lichaamsgeuren komt je tegemoet. We komen de trein in en manoeuvreren ons tussen allerlei uitstekende lichaamsdelen naar onze plaatsen. Als het moment daar is om te gaan slapen moet Annabel kiezen of ze met haar hoofd, links bij uitstekende schimmelvoeten gaat liggen of rechts bij een snurkende zweetsnor... Hmmm.. Lastig!
Inmiddels hebben we al meerdere keren in de derde klasse gereisd en het lijkt minder erg te worden.. Wellicht burgeren we gewoon goed in en schrikken we niet meer overal van. De laatste keer kregen we van onze overbuurman Sergei twee flinke borrels cognac (en zelf trok ie nog een atje of vijf) en hadden we de grootste lol.

Een korte overview van onze stops: Na Moskou zijn we eerst verder gegaan naar Vladimir & Suzdal waar we ondergedompeld werden in de Russisch Orthodoxe religie. Er wordt gefluisterd dat er in Suzdal meer kerken zijn dan inwoners. Ik vermoed dat het een fabeltje is, maar er was wel echt om de twee meter een kerk. Daarna gingen we door naar Perm en Jekaterinaburg gelegen aan het Oeral gebergte.. Brrrr wat was het hier ineens koud. Ik heb direct een muts aangeschaft. Beide steden zijn van oorsprong industriële steden, maar tijdens ons verblijf merkten we dat ze wel degelijk bezig zijn met een vorm van citybranding. Daarnaast geven deze steden een realistischer beeld van het alledaagse Rusland, dan bijvoorbeeld Moskou. Tot slot hebben we Novosibirk (de hoofdstad van Siberië) bezocht maar hier is niet extreem veel te beleven geweest. De herfstkleuren onderweg zijn trouwens echt fenomenaal!! Nooit gedacht dat ik daar zo van zou kunnen genieten. Zie ook foto's.

Inmiddels zijn we al in Krasnoyarsk, maar daarover de volgende keer meer!

Xx Hannah

Ps. Je MOET echt even die foto checken van mij in de trein. Het gaat niet om mij, maar om die dikke vadsige vent op de achtergrond... Ieeeeehw!!

St. Petersburg & Moskou

Lieve Allemaal,

Hierbij een eerste verhaal vanuit Rusland! Onze reis is begonnen in St. Petersburg en daarna stond een verblijf in Moskou op het programma. Beide zijn zeer indrukwekkende steden waar ontzettend veel te zien en te doen is. Na volle dagen sightseeing komen we met zere benen en pijnlijke voeten (maar wel voldaan) weer in hostel.

Ik vond st. Petersburg een liefelijke stad, met statige gebouwen in mooie pastelkleuren en veel stadsparken. Uiteraard mocht een bezoek aan de Hermitage niet ontbreken. Hier zagen we werken van onder andere Da Vinci, Rembrandt, Picasso, Renoir en Monet. Wat ze zeggen is echt waar: dit museum is zo groot dat je er dagen kunt ronddwalen. Na dik een halve dag konden wij de input aan kunststukken niet meer verwerken en hebben we het voor gezien gehouden. Na een uitgebreid verblijf in st. Petersburg zijn we in vier uurtjes per trein naar Moskou gereisd. Moskou heeft in mijn ogen wat meer de allure van een metropool. Het is veel grootser dan st Petersburg. Het verkeer is er zo druk dat het ons soms niet eens lukte om de drukke wegen over te steken en ook het metronetwerk is behoorlijk uitgebreid. Daarnaast lopen er in Moskou nóg meer toeristen rond dan in st. Petersburg. Uiteraard hebben we een bezoek gebracht aan het Rode Plein, de st. Basil Kathedraal (je weet wel, die met die gekleurde bollen) en het Kremlin. Bij het mausoleum van Lenin kreeg ik de schrik van m'n leven toen bleek dat de beste man daar nog in 'levende lijve' lag opgebaard. Gelukkig is hij pas 90 jaar dood en zag hij er nog patent uit ;-). Naast al deze bezienswaardigheden hebben we mega veel Russisch Orthodoxe kerken gezien met kleurrijke fresco's en vooral heeeeeel veel goud.

Onze ervaring is dat veel Russen nors kijken, maar dat daaronder vaak heel behulpzame mensen schuil gaan. We worden goed geholpen, zelfs als we er niet om vragen. Het niveau Engels is wel heel laag, maar met handen en voeten komen we er ook wel. Het schrift is voor mij bijna niet te doen, daardoor stuiten we in de metro of bij bezienswaardigheden nog wel eens op problemen. Gelukkig kan Annabel soms wat karakters uit het Grieks herleiden. Erg handig! De kleding van de Russen vond ik in deze grote steden relatief hip, al lopen er ook regelmatig lelijke Sovjet trainingspakken voorbij. Opvallend is dat praktisch alle Russische vrouwen hun haar verven en vooral de kleur rood is in trek. Ik moet regelmatig aan het karakter 'Red' van de serie 'Orange is the new black' denken haha. Alle tinten van worteloranje tot vuurrood komen voorbij. De jongere vrouwen lopen trouwens allemaal op stilettohakken waar je U tegen zegt. Tot op heden hebben we er pas eentje onderuit zien gaan!

In de zon kan het soms heet zijn maar over het algemeen is het weer aangenaam en rond de 25 graden. Tussen alle bezienswaardigheden door ploffen we regelmatig op een bankje neer om even bij te komen van alle indrukken. Onze volgende bestemming is Vladimir, waar ons nog een hele hoop kerken en fresco's staan te wachten. Maar als het weer daar net zo lekker is zullen we zeker af en toe chillen in het gras.

Dit was het voor nu! Foto's heb ik ook geüpload.

Veel liefs Xahha ( = Hannah in het Russisch)

Ps. de meeste Russen kunnen niet zo goed fotograferen dus op de foto's met ons samen staan óf onze benen óf de helft van de bezienswaardigheid achter ons niet op ;)

Welkom!

Lieve Allemaal,

Na twee fantastische stages in Orlando en Kaapstad wist ik het zeker: ik wilde zeker nog een keer voor langere tijd naar buitenland. Maarja, soms loopt het allemaal niet helemaal volgens plan. Na het behalen van mij diploma aan de NHTV kon ik blijven werken bij PANGEA Travel, het bedrijf waar ik destijds mijn afstudeerstage liep. Daar hoefde ik niet lang over na te denken; een leuk bedrijf, relevante werkervaring opdoen en niet geheel onbelangrijk: geld sparen! Ruim een jaar heb ik fulltime gewerkt, maar de dagelijkse sleur deed het verlangen om te gaan reizen alleen maar verder groeien... En ja wat doe je dan? Ik besloot mijn hart te volgen en mijn baan op te zeggen!

Wat is het plan? Het toeval wil dat goede vriendin Annabel ook is bevangen door het reisvirus. Het eerste gedeelte van mijn reis doe ik dan ook samen met haar. Op 6 september vliegen we naar st. Petersburg in Rusland. Per trein reizen we vervolgens door Rusland en Mongolië, om bijna twee maanden later aan te komen in Beijing, China. In die tijd passeren we zeven tijdszones en leggen we ongeveer 7.865 kilometer af. De treintickets liggen al vast, de rest regelen we ter plaatse. Na dit avontuur wil ik richting Zuidoost Azië afzakken.. precieze bestemmingen zijn nog nader te bepalen. Verwachte terugreisdatum? Onbekend!

Welkom op hannahinazie.reismee.nl. Via deze weblog kunnen jullie op de hoogte blijven van al mijn avonturen... Althans, de avonturen die ik met jullie wil delen ;-).

Op dit moment zijn alle voorbereidingen in volle gang. Spullen worden bij elkaar gezocht, visa-aanvragen zijn ingediend, inentingen zijn binnen, de verhuisdozen staan al klaar en het afscheidsfeestje is gepland.

Ik hoop dat jullie mijn verhalen (weer) zullen volgen. Ik weet in ieder geval zeker dat ik ze met veel plezier zal gaan schrijven!

Veel Liefs,

Has